Pocenie się jest naturalnym i fizjologicznym procesem zachodzącym w naszym ciele, którego głównym celem jest obniżenie temperatury organizmu (termoregulacja). Niestety czasem proces jest zaburzony i może pojawiać się nadpotliwość. Najczęściej przypadłość ta dotyczy rejonów pach jednak nierzadko można spotkać nadpotliwość głowy i twarzy.

Skąd bierze się nadpotliwość?

Odpowiedź na to pytane nie jest jednoznaczna.

Nadpotliwość może być spowodowana wieloma czynnikami, w tym:

  • zaburzeniami genetycznymi,
  • nadczynnością tarczycy,
  • chorobą nowotworową,
  • przewlekłym stresem.

Jak leczyć patologiczną nadpotliwość?

NadpotliwośćZnając przyczynę nadpotliwości możliwe jest jej wyeliminowanie lecząc chorobę podstawową. Dla przykładu – normalizując pracę tarczycy nadpotliwość powinna ustąpić w przeciągu kilku dni. Inaczej sprawa wygląda kiedy przyczyna nie jest znana lub nadmierne wydzielanie potu jest uwarunkowane genetycznie. Wówczas terapia skupia się na eliminowaniu, dokuczliwych dla pacjenta objawów. Stosowane są do tego celu środki farmakologiczne blokujące działanie gruczołów potowych.

Bardzo dobre efekty leczenia ma też odpowiednia dieta oraz unikanie stresu, alkoholu oraz palenia tytoniu

Botoks na nadpotliwość – skuteczna terapia, czy próba oszukania klienta?

Wstrzykiwanie botoksu w dłonie oraz w okolice pach, czy czoła zostało zaakceptowane przez amerykańską agencję ds. żywności i leków (FDA), jako terapia nadpotliwości, już w 2004 roku. Od tego czasu metoda ta pomogła już setkom tysięcy pacjentów na całym świecie

Botoks na nadpotliwość opiera się na prostym mechanizmie działania. Gruczoły potowe, aby wydzielać płyn (pot) muszą otrzymać sygnał z dochodzących do nich nerwów. Jeżeli to nie nastąpi gruczoł pozostaje nieaktywny i nie produkuje on nadmiernej ilości potu. Toksyna botulinowa wykorzystywana jest w medycynie estetyczne głównie do redukcji zmarszczek i wygładzenia cery. Natomiast posiada ona bardzo dobre właściwości w blokowaniu obwodowych nerwów dochodzących do gruczołów potowych. Wstrzyknięta podskórnie substancja sprawia, że pobudliwość nerwowa w tym miejscu zostaje zablokowana na okres od 6 do 12 miesięcy. Dzięki temu botoks na nadpotliwość może pochwalić się niezwykle wysoką skutecznością.

Przeczytaj więcej informacji o zwalczaniu nadpotliwości – https://clinicacosmetologica.pl/artykuly/nadpotliwosc/

Czy botoks na nadpotliwość może być stosowany na wszystkie rejony ciała?

Pomimo, że najwięcej gruczołów potowych znajduje się w rejonie pach, to właśnie nadpotliwość czoła i dłoni jest najbardziej dokuczliwą przypadłością dla pacjenta. Lejące się strużki potu po czole lub dłoniach uniemożliwiają normalne funkcjonowanie i sprawiają, że osoby dotknięte tą chorobą wycofują się z życia społecznego. Botoks na nadpotliwość bardzo dobrze nadaje się do leczenia nawet tak wrażliwych miejsc skóra na czole lub dłoniach. Z tego względu, że toksyna botulinowa wstrzykiwana jest podskórnie, to nie ma ryzyka zablokowania głębiej położonych nerwów, które odpowiadają za czucie w obrębie twarzy lub ruchy mięśni.

Kiedy botoks na czoło lub dłonie nie może zostać zastosowany?

Pomimo, że nadpotliwość dłoni i czoła bardzo dobrze reaguje na leczenie toksyną botulinową, to terapia ta nie może być zawsze zastosowana. U osób z chorobami zaburzenia napięcia mięśniowego, jak stwardnienie zanikowe boczne, miastenia gravis, czy choroba Lamberta, leczenie botoksem jest przeciwwskazane. Terapii tej powinny również unikać kobiety w ciąży oraz matki w okresie karmienia piersią.

Należy również pamiętać, że nadpotliwość może być ważnym objawem sugerującym rozwój choroby w naszym organizmie (nowotwór, cukrzyca, nadczynność tarczycy), które powinny być leczone, aby nie doprowadzić do poważnych powikłań. Dlatego przed zastosowaniem terapii toksyną botulinową wskazane jest skonsultowanie się z lekarzem dermatologiem


Bibliografia

1. Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski, Medycyna Praktyczna, Interna Szczeklika, Kraków, 2014
2. A. Prystupa, A. Kowal, J. Mosiewicz, W. Myśliński, „Hyperhydroza – objawy, diagnostyka i leczenia na podstawie opisu przypadku”