Rzęsistkowica to choroba pasożytnicza, która jest przenoszona drogą płciową, a wywoływana jest przez rzęsistka pochwowego i dlatego właśnie występuje głównie u kobiet. Jednak są również przypadki, w których rzęsistkowica pojawia się u mężczyzn. Podczas zakażenia tym pasożytem dochodzi do szybkiego uszkodzenia nabłonka pochwy.
Co powoduje rzęsistkowicę?
Choroba ta wywoływana jest przez pierwotniaki rzęsistki, które są mikroskopijnych rozmiarów. Ten pierwotniak posiada wić i to właśnie dzięki niej może się sprawnie i szybko przemieszczać oraz wnikać w głąb pochwy albo cewki moczowej, co doprowadza do zakażenia organizmu. Pierwotniak ten jest niewielkich rozmiarów i może przybrać kształt gruszkowaty, wrzecionowaty albo okrągły.
Najczęściej do zakażenia dochodzi w wyniku przypadkowych stosunków płciowych i poprzez brak odpowiedniej higieny osobistej
Tą chorobą można się zarazić również w wyniku korzystania z toalet publicznych, natrysków, hotelowej pościeli albo poprzez używanie wspólnych przyborów do kąpieli. Są także, ale bardzo rzadkie przypadki, zarażenia się rzęsistkiem na basenie, gdzie woda jest nieodpowiednio oczyszczana.
Więcej na temat tej choroby na stronie: https://drwenerolog.pl/choroby/rzesistkowica/
Poza tym nosicielami rzęsistkowicy mogą być także psy i koty. Objawy tej choroby są podobne do objawów innych chorób, które są przenoszone drogą płciową, ale możliwe jest zrobienie testu PCR na rzęsistkowicę, który pozwoli postawić prawidłową diagnozę. Rzęsistek pochwowy przenoszony jest drogą moczowo – płciową z nosiciela na osobę zdrową. Jeśli podczas stosunku seksualnego partnerzy nie zabezpieczają się odpowiednio, to bardzo łatwo może dojść do zarażenia się. Dlatego jeżeli jest to przypadkowy stosunek, to warto zabezpieczyć się prezerwatywą, która pozwoli zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby.
Objawy rzęsistkowicy
W wielu przypadkach choroba przebiega bez objawów, a jeżeli są jakieś objawy, to u kobiet są następujące:
- obfite upławy pochwowe o nieprzyjemnym zapachu i mają białe lub żółte zabarwienie;
- bóle dolnej części brzucha, czyli podbrzusza;
- częstsze niż zazwyczaj oddawanie moczu;
- zaczerwienienie i świąd w okolicach pochwy i warg sromowych;
- zaburzenia cyklu miesiączkowego.
Natomiast u mężczyzn może pojawić się:
- ropna wydzielina, która wypływa z cewki moczowej;
- ból i pieczenie podczas oddawania moczu;
- częste oddawanie moczu;
- obrzęk napletka i żołędzia, który jest połączony z zaczerwienieniem.
Leczenie rzęsistkowicy
Brak leczenia rzęsistkowicy sprawia, że choroba staje się bardzo poważna i może powodować wiele komplikacji zdrowotnych, do których zalicza się:
- tworzenie się torbieli na narządach rodnych,
- przewlekłe zapalenie dróg rodnych i moczowych,
- choroby szyjki macicy,
- występowanie ciąży pozamacicznej,
- powstawanie nowotworów.
Leczenie tej choroby polega na przyjmowaniu odpowiednich antybiotyków, a najskuteczniejszy jest metronidazol. Jest to antybiotyk o szerokim spektrum działania nie tylko w leczeniu rzęsistkowicy, ale również w leczeniu bakteryjnego zapalenia pochwy.
Test PCR na rzęsistkowicę
Jeśli są obawy, że mogło dojść do zarażenia się rzęsistkowicą, to warto wykonać test PCR na rzęsistkowicę. Można go zamówić poprzez Internet wprost do domu, a do przychodni idzie się tylko po to, aby odebrać wynik. Test jest szybki, czuły i skuteczny.
Powikłania po rzęsistkowicy
Jeśli choroba będzie nieleczona, to może to doprowadzić do:
- przewlekłego zapalenia pochwy,
- zapalenia pęcherza,
- niepłodności.
U kobiet, którym zakażenie przytrafi się w ciąży, może dojść do przedwczesnego porodu.
Czy można zapobiegać rzęsistkowicy?
Aby zapobiec rzęsistkowicy, można:
- stosować dostępne środki ostrożności, które pozwalają zapobiegać zarażeniu się, np. prezerwatywy;
- dbać o higienę osobistą, czyli poranna i wieczorna toaleta, osobne przybory toaletowe, ręczniki, mycie rąk po skorzystaniu z toalety, no i oczywiście zmieniać bieliznę na czystą;
- korzystać tylko ze swojego ręcznika, gąbki albo bielizny;
- unikać siadania na deski klozetowe w toaletach publicznych;
- dbać o czystość sedesu, wanny i zlewu;
- unikać stosunków seksualnych z osobami zarażonymi;
- unikać przygód seksualnych z osobami obcymi;
- unikać współżycia z dużą liczbą partnerów.
Bibliografia
1. A Sobczuk, M Wrona, T Pertyński, Stany zapalne pochwy u kobiet w wieku menopauzalnym, Przegl Menopauz, 2007
2. Brodowska A., Ginekologia – od teorii do praktyki. Wydanie 1, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin 2014
3. McClelland R. S., Trichomonas vaginalis infection: can we afford to do nothing? J. Infect. Dis., 2008
4. Zbigniew Pawłowski, Inwazje i choroby pasożytnicze, Choroby zakaźne i pasożytnicze. ,Wyd. wydanie III uaktualnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003